Kiedy Amerykanie z Ameryki Północnej zaczęli najeżdżać terytorium rdzennych Amerykanów i próbowali zmusić ich do zajęcia maleńkich, niezbyt urodzajnych rezerwatów, przywódcy tych plemion sprzeciwili się temu. To wywołało zaciekłe wojny, z których wiele zostało odtworzonych przez Hollywood w kinie. Dziś przedstawiamy listęnajsłynniejszych wodzów indiańskich na Zachodziektóry kontrolował rząd Stanów Zjednoczonych.
W tym poście możesz przeczytać:
Siedzący Byk (Tatanka Iyotanke)
Siedzący Byk jest jednym z najbardziej znanychwodzowie Indian amerykańskichza prowadzenie najsłynniejszej bitwy między rdzennymi i północnoamerykańskimi mieszkańcami, bitwy pod Little Bighorn 25 czerwca 1876 r.Siuksów i Czejenówwojownicy pokonali Siódmą Kalwarię pod dowództwem generałaGeorge'a Armstronga Custera.
W 1868 r. kilku wodzów Siuksów, w tym słynna Czerwona Chmura, podpisało traktat pokojowy z rządem USA. Traktat z Fort Laramie ustanowiłRezerwat Czarnych Wzgórzna terytorium Dakoty. Jednak Siedzący Byk nie zaakceptował porozumienia i kontynuował ataki na forty w rejonie Missouri. Mimo zwycięstwa pod Little Bighorn, w 1877 roku musiał uciekać do Kanady z kilkoma tysiącami wyznawców swojego plemienia, ale brak żywności i trudne warunki zmusiły ich po pewnym czasie do powrotu. Siedzący Byk poddał się i rząd wysłał ich doStojąca SkałaRezerwacja.
Później przywódca Siuksów opuścił to miejsce na jakiś czas, by dołączyć do celebrytówBuffalo Billciekawy program. Thetańce duchato, co zrobili w rezerwatach, aby wyrzucić białych ludzi, wzbudziło podejrzenia rządu Stanów Zjednoczonych, który wysłał ludzi, aby ich powstrzymali. Po tym, jak odmówił nielegalnego aresztowania, został postrzelony w klatkę piersiową. W chaosie, który nastąpił, zginął także jego syn i trzystu członków jego plemienia.
Szalony Koń (Tasunke-Witko)
Szalony Koń był kolejnym indyjskim przywódcą, który walczył u boku Siedzącego Byka w bitwie oMały Bighorn. Sprzymierzył się z pozostałymi wodzami rdzennych Amerykanów, aby wypędzić białych z ich terytorium. To on zabiłgenerała Custera, scena, która została przedstawiona w wielu filmach, takich jakZginęli w butach, Fort Apache, Wielka masakra Siuksów,LubWinchester 73.
Tasunke-Witko był wodzem Oglala, jednego z plemion Siuksów. W wieku 16 lat adoptowałimię ojca i stoczył swoją pierwszą bitwę. wTraktat z Fortu Laramie, podpisanym przez wodza Czerwoną Chmurę, Indianie zrzekli się części swoich terytoriów, ale otrzymali inne, m.inCzarne Wzgórza, święte miejsce dla rdzennych Amerykanów.
Jednak problemy zaczęły się, gdy zaczęły krążyć plotki o istnieniuzłotow tym miejscu. Wielu osadników zaczęło przenosić się w te okolice i pomimo prób wykupienia terytorium Indianie odmówili. Szalony Koń, podobnie jak Wódz Siedzący Byk, odrzucił traktat z Fort Laramie i wypowiedział wojnę Amerykanom. Nie zginął na polu bitwy, ale został zdradziecko zamordowany przez żołnierza z Ameryki Północnej, który dźgnął go bagnetem w plecy.
Czerwona Chmura (Machpia Luta)
Red Cloud był szanowany Siuksowiewódz indiańskii jedynym, który wygrał wojnę ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki, tzw.Wojna Czerwonej Chmury”, która miała miejsce w latach 1866-1868.Siuksowie wraz z Czejenami pokonali armię północnoamerykańską, a rząd został zobowiązany do podpisania traktatu w Fort Laramie, na mocy którego zrezygnował z fortów zbudowanych naSzlak Bozemana, który przekroczyłLakotaterytorium tego indiańskiego narodu. To z kolei przyznało im własne autonomiczne ziemie.
Chociaż USA nie dotrzymały słowa, Red Cloud nie brał udziału w późniejszymWielka wojna z Siuksami,prowadzony przez Siedzącego Byka i Szalonego Konia. Pomimo słynnej bitwy pod Little Bighorn, od tego czasu rdzenni Amerykanie stracili to, co mieli, a głód sprawił, że plemiona stopniowo się poddawały.
Najpierw byli to Cheyenne, a później przywódcy Szalony Koń i Siedzący Byk. Siuksowie zostali zmuszeni do życia w niewygodnych przestrzeniach, które były rozproszone i niezbyt płodne. To uzależniało ich od pomocy rządowej.W przeciwieństwie do innych przywódców, Czerwona Chmura zmarła ze starości. Zawsze próbował wynegocjować lepszą sytuację dla swojego ludu, choć bezskutecznie.
Geronimo (Goyathlay)
W przeciwieństwie do trzech innych wielkich wodzów Siuksów, Geronimo należał do tzwChiricahuaplemię Apaczów. Urodził się w Arizpe, w stanieSonora(Meksyk) i był koszmarem zarówno dla rządów meksykańskiego, jak i amerykańskiego. Tak naprawdę na początku walczył o zemstę za zabójstwo swojej żony i córki z rąk Meksykanów.
Jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych Indian, gdyż wielu wskazuje na to, że raczej niż na obrońcęRdzenni Amerykanieprzed uciskiem białych ludzi był brutalny i grabieżca. W każdym razie przeprowadził kilka ataków, aby wyzwolićApaczez rezerwatów.
Pomiędzy atakami Geronimo i jego ludzie szukali schronienia wSierra Madregóry, w meksykańskim stanie Chihuahua. Po okresie oporu Geronimo poddał się i został przeniesiony do rezerwatu w rOklahoma, gdzie dożył spokojnie 79 lat.
Cochise (Shi-ka-She)
Jak Geronimo, Cochise był szefemChiricahuaApacze. W rzeczywistości był jego poprzednikiem. To indiańskie plemię żyło między terytoriami na południu Stanów Zjednoczonych (Nowy Meksyk i Arizona) a północnym Meksykiem (Sonora i Chihuahua). Apacze i osadnicy żyli razem przez lata bez żadnych incydentów, aż Cochise został niesłusznie oskarżony o porwanie córki osadnika.
Cochise zawarł sojusz ze swoim teściem Mangasem Coloradasem i wraz z nim rozpoczął słynnąWojny Apaczów, który trzymał w ryzach Stany Zjednoczone (1861-1886) na Terytorium Arizony. W końcu rząd Stanów Zjednoczonych doszedł z nimi do porozumienia, tak że zachowali rezerwat na części ziem swoich przodków, między górami Chihuahua a Doliną Siarkowych Źródeł.
Wódz Joseph (Hin-mah-too-yah-lat-kekt lub Grom toczący się po górach)
Jeden z najszlachetniejszychIndyjscy wodzowie na ZachodziebyłNaczelny JózefzPrzekłuty nosplemię. Ta oficjalna nazwa pochodzi od francuskiego „nez percé”, co oznacza przekłuty nos, co jest nawiązaniem do zwyczaju noszenia kolczyków w nosie.
Nez Percé mieszkali w okolicyWallowaValley, między stanami Idaho, Oregon i Waszyngton, bardzo urodzajne miejsce, którego wkrótce zaczęli pożądać mieszkańcy Ameryki Północnej. Chociaż Chief Joseph był pokojowy i starał się unikać wojny, rząd brutalnie zmusił ich do przeniesienia się do rezerwatów.
Wódz Joseph i jego plemię nie mieli innego wyjścia, jak tylko zbuntować się w 1877 roku, co doprowadziło do Akrwawy konfliktw którym przeżyło niewiele ponad 400 Nez Percé. Chociaż wygrali kilka bitew, nie wygrali wojny. Następnie zabrano ich do rezerwatu, gdzie wielu zmarło z głodu i pragnienia.
Wódz Joseph nigdy nie przestał pisać listów do rządu USA, domagając się prawa, tak jak wszyscy inni obywatele Stanów Zjednoczonych, do życia tam, gdzie chcieli.Wreszcie w 1880 rmniej niż 300 żyjących członkówplemienia pozwolono wrócić na północny zachód, ale tylko do rezerwatu Colville w Waszyngtonie, a nie do Doliny Wallowa.